"บทบาท(บาตร)พระ " หนึ่งในเครื่องอัฐบริขาร ที่มีหลากหลายหน้าที่ ตามบริบทในสังคมไทยปัจจุบัน
ติดตามข่าวสารได้ที่ https://www.springnews.co.th
“บาตร” เป็นหนึ่งในเครื่องอัฐบริขาร 8 อย่างที่สำคัญต่อการดำรงชีพของพระภิกษุสามเณรในการดำรงเพศบรรพชิต ตามพระธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้นั้น ห้ามไม่ให้พระภิกษุใช้บาตรที่ทำจากโลหะหรือวัสดุมูลค่าสูงไม่ว่าจะเป็นเงิน ทองคำ หรือแก้วแหวนอัญมณีต่าง ๆ เนื่องจากเกรงว่าจะทำให้พระภิกษุได้รับอันตรายจากโจรผู้ร้ายที่มาแย่งชิงบาตร อีกทั้งอาจทำให้พระภิกษุเกิดกิเลสได้ง่าย ในสมัยพุทธกาลบาตรจึงมีเพียง 2 ลักษณะคือ “บาตรดินเผา” และ “บาตรเหล็กรมดำ” ขนาดไม่เกิน 11 นิ้ว ตามพุทธบัญญัติที่ห้ามไม่ให้ใช้บาตรขนาดใหญ่เกินไป จากเหตุที่พระภิกษุรูปหนึ่งเกิดความโลภในอาหาร จึงใช้บาตรลูกใหญ่ในการบิณฑบาต หากบิณฑบาตได้อาหารดี ๆ ก็จะนำอาหารซ้อนไว้ใต้บาตรเพื่อฉันเพียงรูปเดียว แต่พระภิกษุรูปนั้นก็ฉันไม่หมด อาหารเน่าเสีย ต้องเททิ้ง
