5 ความรุนแรง ที่ ผู้ป่วยจิตเวชเร่ร่อน ต้องเจอ จากกรณี ป้าบัวผัน
"มูลนิธิกระจกเงา" ศูนย์ข้อมูลคนหาย โพสต์แชร์ 5 ประสบการณ์ ความรุนแรงในชีวิต ที่จะเกิดขึ้นกับ "ผู้ป่วยจิตเวชเร่ร่อน" จากกรณี "ป้าบัวผัน" ที่กลายเป็นประเด็นร้อนของสังคม เพราะถูกเยาวชนรุมทำร้าย
มูลนิธิกระจกเงา ศูนย์ข้อมูลคนหาย โพสต์แชร์ 5 ประสบการณ์จากการทำงานกับผู้ป่วยจิตเวชเร่ร่อนของโครงการผู้ป่วยข้างถนน จากกรณีป้าบัวผัน โดยมีใจความสรุป ได้ดังนี้
มูลนิธิกระจกเงา 5 ประสบการณ์จากการทำงานกับผู้ป่วยจิตเวชเร่ร่อนของโครงการผู้ป่วยข้างถนน มูลนิธิกระจกเงา
1.ผู้ป่วยจิตเวชเร่ร่อน มักเป็นผู้ถูกกระทำความรุนแรง ตั้งแต่ถูกล้อเลียน ด่าว่า ทุบตี ล่วงละเมิดทางเพศ (ในกรณีเป็นผู้หญิง) ในบางราย อาจพบการตั้งครรภ์ของผู้ป่วยจิตเวชเร่ร่อน(และมีปัญหาในการเข้าสู่ระบบการดูแลของหน่วยงานภาครัฐ) และความรุนแรงนี้แทบไม่เป็นที่รับรู้และแก้ปัญหา
2.ผู้ป่วยจิตเวชเร่ร่อน ที่ทางโครงการผู้ป่วยข้างถนน ได้ประสานงานนำเข้าสู่การรักษานั้น ทุกรายจิตแพทย์มีวินิจฉัยว่าเป็น “โรคจิตเภท (Schizophrenia)” กล่าวคือเป็นโรคที่ทำให้สมองผิดปกติ ทำให้เกิดเห็นภาพหลอน หูแว่ว มีความคิดหลงผิด ส่งผลให้มีพฤติกรรมการใช้ชีวิตผิดปกติ
3.ผู้ป่วยจิตเวชเร่ร่อน เมื่อใช้ชีวิตเร่ร่อนในพื้นที่สาธารณะและไม่ได้เข้าสู่การรักษาที่ต่อเนื่อง ส่งผลให้คุณภาพชีวิตนั้นพัง เช่น เก็บของเสียในถังขยะกิน นอนในที่รกร้าง ส่งผลให้คุณภาพของสมองเสียหายอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้ฟังชั่นการใช้ชีวิตต่างๆผิดปกติได้ เช่น การคิดและการพูดเป็นต้น
4.ผู้ป่วยจิตเวชเร่ร่อน พบกับความรุนแรงในหลายๆด้าน ตั้งแต่ ด้านทัศนคติ เช่น ถูกมองว่าเป็นคนบ้าคนเพี้ยนคนมีโลกส่วนตัวแต่มักถูกละเลยมองเป็นผู้ป่วยคนหนึ่งที่ควรได้รับการรักษา ด้านระบบสาธารณสุข เช่น การเข้าถึงการรักษาที่ยากลำบาก เพราะขาดกลไกที่เหมาะสมคล่องตัวพอ
5.ผู้ป่วยจิตเวชเร่ร่อน คือคนชายขอบที่สุด ชายขอบที่มีคุณภาพชีวิตที่ย่ำแย่ที่สุด ชายขอบที่ไม่มีสติพอที่จะรู้ว่าคุณภาพชีวิตตัวเองย่ำแย่ ชายขอบที่เมื่อไม่รู้ปัญหาของตัวเองก็ไม่พาตัวเองไปสู่การแก้ไขปัญหาได้ และที่สำคัญคือถูกทิ้งจากรัฐที่หันหลังให้ ปล่อยให้ผู้ป่วยก้าวตกขอบเหวลงไปเอง
ในกรณีป้าบัวผัน ลองจินตนาการดู ถ้ามีช่องทางเข้าสู่การรักษาโรคจิตเภทหลากช่องทาง มีกลไกดูแลผู้ป่วยหลังรักษาแล้วอย่างต่อเนื่อง มีพื้นที่การใช้ชีวิตที่เหมาะสมกับศักยภาพของผู้ป่วย เช่นเรื่องงาน ที่อยู่อาศัย ผู้ป่วยอย่างป้าบัวผันคงพ้นจากความรุนแรงที่ต้องพบแบบนี้ได้ใช่หรือไม่
ในกรณีป้าบัวผัน ลองจินตนาการดู ถ้ามีช่องทางเข้าสู่การรักษาโรคจิตเภทหลากช่องทาง มีกลไกดูแลผู้ป่วยหลังรักษาแล้วอย่างต่อเนื่อง มีพื้นที่การใช้ชีวิตที่เหมาะสมกับศักยภาพของผู้ป่วย เช่น เรื่องงาน ที่อยู่อาศัย ผู้ป่วยอย่างป้าบัวผัน คงพ้นจากความรุนแรงที่ต้องพบแบบนี้ได้ใช่หรือไม่
ที่มา มูลนิธิกระจกเงา
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
