สู้จนหมดแรง! จอห์น มกจ๊ก โควิดทำพิษชีวิตติดลบเป็นศูนย์

"ตลกหญิงนักสู้" ขายน้ำพริกประทังชีวิต

ตอนนั้นจอห์นเล่นอยู่ตลกคณะ เหลือเฟือ มกจ๊ก กับแฟน โจ้ มกจ๊ก และพอดีแฟนเขาก็เสีย เสาหลัก คือว่าเสาหลักของจอห์นเสียไป จอห์นก็อยู่กับลูกแค่สองคน เสียไปได้ประมาณสองปีกว่า น้องเจนนี่ ก็มาโดนรถถอยทับอีกทีนึง

แล้วใคร ๆ ก็ถามว่าเป็นไงผัวตายลูกตายความเจ็บปวดมันเป็นยังไง อยากจะฆ่าตัวตายตามผัวไปไหมอะไรอย่างนี้ จอห์นก็เลยคิดว่าเขาให้กำลังใจหรือว่าเขาซ้ำเติมเรา จอห์นก็เลยคิดทำน้ำพริกตัวนี้ขึ้นมาเพราะว่าแม่เคยตำน้ำพริกให้กินตาแดง

จอห์นก็ขายน้ำพริกมาตั้งแต่น้องเจนนี่เสียได้สองปี แต่ก็ขายพอประทังชีวิตได้แต่ละครั้ง ไปทั่วมีงานที่ไหนจอห์นก็ไปทั่วไปขาย ขายสะพานลอย ครั้งแรกขายสะพานลอยราม 1 ก็ไปขายได้ประมาณสองหรือสามปี

จอห์นก็ย้ายไปขายตามงานวัดงานอะไร แล้วก็ไปขายสะพานลอยพันธ์ทิพย์งามวงศ์วาน อนุเสาวรีย์บ้างอะไรบ้าง ออกงานตามพวกอีเว้นต์พวกอะไรปาโป่งปาเป้าที่เขาจัดงานก็ไปแต่ก็ไม่เสียค่าที่เพราะพวกออแกไนซ์เขาก็ช่วยให้นั่งขาย

ก็มีน้ำพริกตาแดง นรก แมงดา ปลาย่าง กุ้งเสียบ ทำเองขายเอง มาเอง กระปุกละ 20 ขั้นต่ำ 20 กระปุกขึ้นไปส่งทางไปรษณีย์ได้หรือว่าอยู่ใกล้ก็ให้แท็กซี่หรือว่าวินมอเตอร์ไซต์ไปส่งให้ได้

"น้ำพริกจอห์นสู้ชีวิต" เคยขายดีก่อนโควิดระบาด

"โอ้โห…ขายระเบิดระเบ้อ ขายดีและคนมาทำบุญบริจาคอะไร วัดวา มูลนิธิ คนมาเยอะแน่นเอี๊ยด จอห์นก็เอามาวันละสองร้อยหรือสามร้อยกระปุก กระปุกละ 20 จอห์น ก็ขายได้บางทีก็หมดบางทีก็ไม่หมด แต่มันก็พอได้นะ บางทีก็ได้ห้าพัน สี่พัน บางทีก็ได้ทิป ทิปพันสองพันอะไรอย่างเนี่ย สบายๆ เพราะเราก็ไม่ต้องเป็นหนี้ เป็นสินค่าบ้านค่าอะไรเราก็จ่ายคล่องอ่า ดูแลตัวเองได้"

 

อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง

จอย ติตัส อดีตนางแบบดัง-แม่ค้าขายข้าวต้ม กับมุมชีวิตต้องสู้ยุคโควิด-19

เสนาหอย เกียรติศักดิ์ จากหนุ่มปาร์ตี้ สู่วิถีชีวิตเกษตรกร

"โควิด-19" ทำชีวิตติดลบเป็นศูนย์

"สิบจนลบเป็นศูนย์ก็ได้มันแตกต่างกัน โห…ไม่รู้จะพูดยังไงแบบพูดไม่ออกเลย มันแบบคนละเรื่องเลย หนังคนละม้วนเลย ตั้งแต่สมัยแต่ก่อนจอห์นขายน้ำพริกว่าไม่ได้อ่าสองตะกร้ายังได้ ทุกวันนี้ 10 กระปุกยังไม่ถึงเลยบางวัน

บางทีก็ยืมเงินไอ้บังบ้าง กู้ยืมไอ้บังเขาใช้  แทบจะร้องเป็นเลือดไม่มีใครช่วยได้ ทุกคนพ่อค้าแม่ค้า พูดตามตรงพวกรากหญ้าที่ว่าทำมาหากินตามถนนหนทางแย่กันหมด ไม่มีที่รอดหรอกชีวิต

อยากให้ท่านใคร ๆ ที่ว่าเป็นเศรษฐีคนรวยมีตังค์ลงมาดูบ้างว่าเป็นยังไงพวกรากหญ้า ก็อยากให้ท่านมาดูแล หรือว่าเปิดโอกาสให้เขาทำมาหากินสุจริตแบบอะไรก็ได้ เปิดอะไรให้ป็นจิตจะลักษณะอะไรอย่างนี้ ช่วยเหลือคนที่ว่าไม่มีรายได้

ให้ท่านลงมาดูบ้างว่าคนที่เขาทำมาหากินอยู่ตามข้างถนนหนทาง มันก็มีชีวิตจิตใจเหมือนกัน มันก็ต้องใช้ชีวิต จอห์นได้อย่างเดียวคือเราชนะไม่รู้ว่าเยียวยายังไง มันก็ไม่โอเคมันเป็นหนี้ ประเทศไทยเป็นหนี้ยิ่งเพิ่มขึ้นอีก ที่มาเยียวยาประชน อยากให้ท่านแก้ทางที่ถูก ไม่รู้ว่าแก้วิธีไหนของพวกท่าน"

"ความหวังชีวิต" ท่ามกลางวิกฤตโควิด-19

"ความหวังคืออยากให้แค่มีอยู่กินอ่ะ ได้สักพันหรืออย่างนี้ก็ดี แต่นี้มันไม่ได้เลย แต่ละวันจะกินก็ยังไม่มี ไม่พอ หมุนจนตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตเลยอ่ะ ต้องคิดต้องใช้สมองเราจะเอาตัวรอดอย่างไงวันนี้ สู้จนไม่เหลืออะไรแล้ว จนหมดเนื้อหมดตัว

สู้จนโรงจำนำไปดูดิมีทุกอย่างที่จำได้จำหมดอ่ะ เขารับจำ  บางทีจอห์นก็ร้องไห้นะ ร้องไห้อยู่นเดียวแต่ไปพูดกับรูปแฟนรูปลูก เธอไปสบายแล้วเหลือแต่เรา เราทำยังไงเนี่ย เราไม่มีอะไร ไม่มีใครที่ปรึกษาอะไร ไม่มีใครช่วยเรา

บางทีจอห์นก็เครียด มันเครียดแต่เราต้องตั้งสติ จอห์นต้องตั้งสติถ้าเราเครียดเราอยู่คนเดียว เผื่อบางทีเส้นเลือดอะไรอย่างเนี่ย จอห์นคิดไปต่าง ๆ นานา วันนี้ไม่ดีพรุ่งนี้อาจจะดี ก็ไม่เหมือนจะดี ก็ไม่เห็นดีสักวัน เราต้องปลอบใจตัวเองให้กำลังใจตัวเอง"

หมดแรง หมดหวัง "อย่าคิดสั้นฆ่าตัวตาย"

"ก็อยากให้พวกเราตั้งสติและก็คิดว่ามันต้องผ่านไปให้ได้ มันมีวันนี้ต้องมีพรุ่งนี้ดีกว่าและก็อย่าไปท้อ อย่าไปถอย อย่าไปทำคิดสั้นฆ่าตัวตาย ลองมองดูข้างหลัง พ่อแม่เราเบ่งคลอดเรามากว่าจะเลี้ยงโตเรา เวลาป่วยแม่ก็อุ้มไปโรงพยาบาล พอเราผิดหวังความรักหรือว่าอะไรอย่างนี้มาฆ่าตัวตาย อย่าไป ขอร้องมองคนอื่นแย่กว่าเราอีกเยอะ ลองมองดูข้างหลังให้กำลังใจเราขอให้ทุกคนสู้ๆ"