วิจัยชี้ “สุนัขเลี้ยง” สร้างผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมมากกว่าที่คิด
วิจัยใหม่เผยสุนัขเลี้ยงสร้างผลกระทบต่อธรรมชาติมากกว่าที่คิด อาทิ รบกวนสัตว์ป่า ปล่อยก๊าซเรือนกระจก แนะเจ้าของสุนัขใส่ใจพฤติกรรมและเลือกอาหารที่ยั่งยืน
งานวิจัยใหม่จากออสเตรเลียที่ตีพิมพ์ในวารสาร Pacific Conservation Biology ระบุว่า สุนัขเลี้ยงสร้างผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็น การรบกวนสัตว์ป่า ก่อมลพิษในแหล่งน้ำและก่อให้เกิดการปล่อยคาร์บอน
การศึกษาดังกล่าวซึ่งเป็นการทบทวนงานวิจัยที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ แสดงให้เห็นว่า ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมของสุนัขเลี้ยงนั้นรุนแรง แอบแฝงและน่ากังวลมากกว่าที่สังคมรับรู้กันโดยทั่วไป
แม้ว่าผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมจากแมวจะเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้ว แต่นักวิจัยจากออสเตรเลียชี้ว่าผลกระทบจากสุนัขเลี้ยงนั้นกลับไม่ได้รับการพูดถึงในเชิงเปรียบเทียบเท่าที่ควร
งานวิจัยชิ้นนี้เน้นย้ำถึงผลกระทบของสัตว์กินเนื้อขนาดใหญ่ที่พบได้ทั่วไปที่สุดในโลก ได้แก่ สุนัขที่มีต่อการสังหารและสร้างความรำคาญให้กับสัตว์ป่าท้องถิ่น โดยเฉพาะนกตามชายฝั่ง
ในออสเตรเลีย การโจมตีโดยสุนัขที่ไม่มีสายจูงต่อเพนกวินในรัฐแทสเมเนีย อาจนำไปสู่การล่มสลายของอาณานิคมเพนกวินล่มสลายได้ ตามที่แบบจำลองชี้เห็น ขณะเดียวกันการศึกษาสัตว์ที่ถูกส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลสัตว์ป่าแห่งสวนสัตว์ออสเตรเลีย พบว่า อัตราการตายสูงที่สุดเกิดจากการถูกสุนัขทำร้าย ซึ่งเป็นสาเหตุที่พบบ่อยเป็นอันดับสองในการนำสัตว์เข้ารับการรักษา รองจากการถูกรถชน
ในสหรัฐฯ งานวิจัยพบว่า กวาง สุนัขจิ้งจอกและบ็อบแคต ไม่ค่อยเคลื่อนไหวหรือหลีกเลี่ยงพื้นที่ธรรมชาติที่อนุญาตให้นำสุนัขเข้ามาได้ ขณะที่การศึกษาอื่น ๆ ยังพบว่า สารฆ่าเห็บหมัดที่ใช้กับสุนัขยังส่งผลต่อสัตว์น้ำไม่มีกระดูกสันหลังขนาดเล็กเมื่อถูกชะล้างลงสู่แหล่งน้ำ ส่วนอุจจาระของสุนัขก็สามารถส่งกลิ่นรบกวนและส่งผลกระทบต่อองค์ประกอบของดินและการเจริญเติบโตของพืชได้อีกด้วย
ในแง่รอยเท้าคาร์บอนของสัตว์เลี้ยงก็มีผลไม่น้อย โดยงานวิจัยในปี 2020 พบว่า อุตสาหกรรมอาหารแห้งสำหรับสัตว์เลี้ยงมีรอยเท้าทางสิ่งแวดล้อมเทียบเท่ากับพื้นที่ 2 เท่าของสหราชอาณาจักร และปล่อยก๊าซเรือนกระจก 56 – 151 ล้านตันคาร์บอนไดออกไซด์ เทียบเท่ากับประเทศที่มีการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสูงสุดเป็นอันดับที่ 60 ของโลก
ศาสตราจารย์บิล เบตแมน (Bill Bateman) ผู้เขียนนำจากมหาวิทยาลัย Curtin University ในออสเตรเลีย กล่าวว่า งานวิจัยนี้ไม่ได้ต้องการ “ตำหนิ” ใคร แต่มีเป้าหมายเพื่อสร้างความตระหนักรู้เกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของ “เพื่อนรักสี่ขา” ซึ่งมนุษย์มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดมาหลายพันปี
นอกจากนี้ยังระบุด้วยว่า ในระดับหนึ่ง เรามักมองข้ามผลกระทบจากสุนัข เพราะมีความสำคัญต่อเรามาก ไม่ใช่แค่ในฐานะสุนัขใช้งาน แต่ในฐานะเพื่อนคู่ใจ พร้อมชี้ว่าสุนัขมีประโยชน์มหาศาลต่อสุขภาพจิตและร่างกายของเจ้าของ และยังมีบทบาทในงานอนุรักษ์ เช่น การตรวจจับสัตว์ป่า
ด้าน “แองเจลิกา วอน แซนเดน” (Angelika von Sanden) นักบำบัดและผู้เขียนหนังสือ Sit Stay Grow: How Dogs Can Help You Worry Less and Walk into a Better Future กล่าวว่า จากประสบการณ์ของตัวเองนั้น การมีสุนัขเป็นเพื่อน มักจะเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้หลายคนอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ลุกขึ้น และก้าวเดินต่อไป
“สุนัขทำให้ผู้คนมีเป้าหมาย มีเหตุผลในการออกจากบ้าน เคลื่อนไหวร่างกาย และได้เชื่อมโยงกับโลกภายนอกบ้าง แต่เจ้าของสุนัขอาจเสียชื่อเสียงได้ หากไม่ตระหนักถึงสิ่งรอบตัวและผู้คนรอบข้าง”
ในการศึกษานี้ นักวิจัยระบุว่า ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่กว้างขวางมาจากจำนวนสุนัขทั่วโลกที่มากมายมหาศาล รวมถึง พฤติกรรมที่ไม่ใส่ใจหรือขาดความรู้ของเจ้าของสุนัข ซึ่งแนวทางง่าย ๆ ที่ช่วยลดผลกระทบอันเลวร้ายที่สุดเหล่านี้ได้ คือ การให้สุนัขใส่สายจูงในพื้นที่ที่มีกฎข้อบังคับ และรักษาระยะห่างจากนกชายเลนที่กำลังทำรังหรือเกาะคอน
ผู้เขียนนำของงานวิจัย ระบุว่า พฤติกรรมของเจ้าของสามารถลดผลกระทบเหล่านี้ได้มาก พร้อมชี้ให้เห็นว่า การที่ผู้คนไม่ปฏิบัติตามกฎการใช้สายจูงเป็นปัญหาใหญ่ โดยมองว่า บางพื้นที่ของโลกอาจจำเป็นต้องมีกฎหมายที่เข้มงวดกว่านี้ รวมถึงแนะนำว่า อาจต้องกำหนดพื้นที่ห้ามสุนัขเข้าในบางจุด
ศาสตราจารย์เบตแมนกล่าวถึงประเด็นเรื่องอาหารสุนัขที่ยั่งยินว่าเป็นทางเลือกหนึ่งในการลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของสัตว์เลี้ยง แต่ยอมรับว่า อาหารแบบยั่งยืนมักมีราคาสูงกว่าอาหารราคาถูกที่มีการปล่อยคาร์บอนมากกว่า พร้อมทิ้งท้ายว่า อย่างน้อยที่สุดก็ช่วยเก็บอุจจาระสุนัขของตัวเองกลับไปด้วย
ที่มา: The Guardian
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
