จะเข้ บวกสาวสวย เท่ากับความรัก | สำเร็จสุข | EP.171

 

เริ่มเล่นจะเข้จากการที่เห็นคุณแม่เล่น ตอนเริ่มต้นยังไม่ได้รู้สึกว่าชอบเพราะซ้อมมาหนึ่งปียังเล่นไม่ได้แต่ยังไม่อยากเปลี่ยนอุปกรณ์เพราะคิดว่าถ้าคนอื่นทำได้เราก็ต้องทำได้และหลังจากนั้นพอเริ่มเดินได้ก็รู้สึกว่าเราชนะแล้วช่วงหนึ่งเราก็ไปลงแข่งเพราะเราคิดว่าเก่งแล้วแต่เราแพ้ มันก็เลยยิ่งทำให้เราต้องกลับมาปรับปรุงตัวเอง

มีอีกหนึ่งช่วงก็คือตอนที่ไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยมหิดลตอนที่ไปสอบแล้วเล่นไม่ได้เพราะได้รับคอมเม้นต์ว่าเราพันไม้ผิด ก็คือ ผิดตั้งแต่เริ่ม คราวนี้เราไม่ถนัดก็เลยเล่นไม่ได้ แล้วพอออกมาจากห้องสอบก็เริ่มรู้สึกเลยว่าต้องการเรียนดนตรีเพราะเราคิดว่าถ้าเราทำได้แล้วอาจจะเป็นหนึ่งในคนที่พัฒนาดนตรีไทยได้

เวลาเราเล่นดนตรีเราจะคิดเสมอว่าเราเล่นให้กับคนที่รักเราฟัง

ดนตรีในสายตาคนนอกอาจเห็นว่ามันสนุกและผ่อนคลายแต่ตอนที่เราเรียนเนี่ยมันเครียดมาก เพราะกับดนตรีมันใช้วิธีท่องจำไม่ได้แต่ต้องใช้ความเคยชินของร่างกาย 

สำหรับในประเทศไทยอาชีพเหล่านี้อย่างงานอาร์ต งานดรีอาจจะใช้ชีวิตยากแต่เรามีใจที่จะรักในวิชาดนตรีก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งชีวิตที่ได้มีโอกาสขับเคลื่อนวิชาดนตรีไทย ถึคนส่วนมากอาจจะคิดว่าดนตรีไทยน่าเบื่อง่วงนอนแต่แค่มีใครสักคนเดินมาบอกกับเราว่าเค้าชอบมากเลยกับเพลงที่เราเล่นกับการแสดงที่เราทำแค่นั้นเราโอเคแล้วเพราะเหมือนเราได้ต่อลมหายใจดนตรีไทยให้กับคนรุ่นใหม่

เริ่มต้นโดยไม่ตั้งใจ แต่ผ่านมาได้ด้วยความมุ่งมั่น โฟม อรจิรา สาวน้อยนักดนตรี ผู้มีคุณแม่เป็นจุดเริ่มต้นเส้นทาง แต่เธอผ่านทุกสถานการณ์ มาด้วยความพยายามและตั้งมั่น ว่าสักวัน ความรักนั้น จะต่อลมหายใจให้ดนตรีไทยได้ ในที่สุด

 

ขอขอบคุณความสุขจากคุณ อรจิรา อุดมจรรยา นักดนตรี 

ติดตามความสำเร็จในรูปแบบต่างๆ ของมนุษย์ ที่สร้าง “ความสุข” ได้ในแบบที่ไม่เหมือนใคร.. ทุกวันเสาร์ @SPRiNG