ลาแล้วกรุงเทพฯ พบกันใหม่ปีหน้า หมอชิตในวันสิ้นปี 2567

SPRiNG ลงไปเก็บภาพบรรยากาศหมอชิตในวันที่แสนวุ่นวาย แต่ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม 

พจน์, บุญชื่น และเฟรย่า กรุงเทพสู่มหาสารคาม

ครอบครัว 3 คนกำลังเดินทางกลับไปภูมิลำเนา จ.มหาสารคาม พวกเขาอยากกลับไปดูบ้านที่ปลูกเอาไว้ใกล้แล้วเสร็จ 

พจน์ เข้ามาอาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ นานกว่า 20 ปีแล้ว เขาทำงานเป็นช่างประจำอาคารอยู่ในย่านกรุงเทพชั้นใน ก่อนพบกับ บุญชื่น คนสวนประจำสวนเบญจกิตติ เมื่อครั้งเดินทางไปต่างจังหวัด ส่วนเฟรย่านั้น ไม่ใช่ลูกของคนทั้งสอง แต่เป็นลูกของลูกชายพจน์ที่ฝากให้ทั้งคู่เลี้ยง

พจน์ไม่ขออะไรมากในปีใหม่นี้ เขาขอเพียงให้มีโอกาสได้กลับไปปักหลักใช้ชีวิตที่บ้านเกิด เลี้ยงวัว ปลูกพืช หาปูหาปลาตามภาษาคนชนบท และขอให้ครอบครัวมีร่างกายแข็งแรง ไม่อยากเจ็บไข้ได้ป่วย อยู่ด้วยกันไปอีกนานเท่านั้น 

เขาอวยพรถึงผู้อ่านทุกคนของ SPRiNG ว่าขอให้มีแต่ความเจริญรุ่งเรือง การงานสำเร็จลุล่วง และสุขภาพแข็งแรง 

 

แสง กรุงเทพสู่นครพนม

ชายหนุ่มเดินทางมาถึงหมอชิต 2 ในเวลาเกือบห้าโมงเย็น ของใช้ส่วนตัวเขามีเพียงกระเป๋าลากหนึ่งใบ ส่วนที่เหลือคือข้างของเครื่องใช้และขนมที่ซื้อกลับไปฝากคนที่บ้านใน จ.นครพนม 

ชายหนุ่มจากบ้านไกลมาอาศัยอยู่ย่านพระราม 2 กับพี่สาวได้หลายปีแล้ว ทำงานเป็นพนักงานประจำร้านขายของเก่า คอยแนะนำอุปกรณ์ประจำบ้านให้แก่ลูกค้า และวันนี้ถึงเวลาเดินทางกลับบ้านไปหาแม่ เติมพลังให้กับตัวเอง 

ในปีใหม่นี้เขาคาดหวังแค่ปีหน้า “อยากมีเงินซื้อทองไปฝากแม่สัก 1 บาท” เป็นความฝันที่ไม่ใหญ่ล้น ไม่เกินตัว ถ่อมตน และเต็มไปด้วยความกตัญญู 

“ขอให้ทุกคนประสบความสำเร็จ” เขาอวยพรถึงทุกคนที่ผ่านมาเห็นข้อความนี้

ทหารกองทัพบก กรุงเทพสู่อุบลราชธานี

ทหารเกณฑ์หลายนายในชุดสีเขียวลายพรางจับกลุ่มสูบบุหรี่กันอยู่ที่ริมรั้ว หน้าตาหมองคล้ำจากแดดและร่างกายที่กำยำบ่งบอกเป็นอย่างดีถึงภาระหน้าที่ที่พวกเขาทำในช่วงที่ผ่านมา 

สิ่งแรกที่อยากทำเมื่อถึงบ้านคือ “อยากกินลาบ ซอยจุ๊ กรุงเทพฯ มันบ่แซ่บ” หนึ่งในนั้นพูดขึ้นเรียกเสียงฮาครืนจากเพื่อนทุกคน 

“ขอให้ทุกคนเที่ยวอย่างมีความสุขและสุขภาพแข็งแรง” เป็นคำอวยพรสั้นๆ จากผู้ที่จากบ้านไกลมาเพื่อรับใช้ชาติ

“อยากกินลาบ ซอยจุ๊ กรุงเทพฯ มันบ่แซ่บ”

ธีรพงษ์ ราชบุรี ถึงกรุงเทพ สู่สกลนคร

ตลอดเวลาที่ธีรพงษ์ ธนงศักดิ์อยู่ที่หมอชิต เขาเดินไปมาแล้วคุยโทรศัพท์พลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เขาสารภาพกับ SPRiNG ว่ากำลังพูดคุยกับแม่อยู่

หลังจากเริ่มฟื้นฟูจากการผ่าตัดสมอง เพราะตกจากบันไดระหว่างทำงาน ธีรพงษ์กลับมาทำงานเดิมคือ ช่างติดตั้งสัญญาณอินเตอร์เน็ต วันนี้ เขากำลังจะเดินทางกลับ อ.วานรนิวาส จ.สกลนคร เพื่อไปหาลูกชายวัย 13 ขวบ และแม่ที่เขาคิดถึงเป็นอย่างมาก 

“สิ่งแรกที่อยากทำคือกอดแม่ครับ ผมกับแม่กอดกันเป็นปกติอยู่แล้ว และถ้าแม่ไม่เขินก็อยากหอมแก้มแม่ด้วย” ธีรพงษ์เล่าระหว่างที่แม่กำลังถือสายอยู่ 

“ปีหน้าอยากรวย อยากถูกหวยรางวัลที่ 1” คุณแม่ให้สัมภาษณ์เราผ่านโทรศัพท์ หน้าตาเธอดูอิ่มเอมมีความสุขที่ลูกชายกำลังกลับบ้าน “และอยากให้ลูกมีความสุข อยากให่ร่ำรวย อยากให้ลูกกลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้าน แม่คิดถึง”

“และขอให้ทุกคนมีแต่เรื่องดีๆ เข้ามา สุขภาพแข็งแรง ปลอดโรคปลอดภัย” คุณแม่อวยพรถึงชาว SPRiNG

สปาย จากเชียงราย ถึงกรุงเทพ สู่นครพนม

หญิงสาวร่างเล็กท่าทางสดใส เธอเดินทางจากบ้านใน จ.นครพนมสู่ จ.เชียงราย เพื่อทำงานเป็นฝ่ายสื่อสารให้กับบริษัทก่อสร้างระดับประเทศแห่งหนึ่ง และก่อนกลับบ้านแวะเข้ามากรุงเทพฯ เพื่อพบปะเพื่อนฝูง และซื้อเค้ก 4 - 5 ชิ้นกลับไปฝากคนที่บ้าน

เมื่อถึงบ้านแล้วเธอบอกว่าอยากกอดทุกคน แล้วพาพี่ชายไปกินหมูกะทะด้วยกัน เติมพลังให้กันหลังจากห่างกันหลายเดือน

“ปีใหม่นี้อยากได้กางเกงยีนส์ไปฝากน้าชายสักตัว” เธอเล่าถึงน้าชายของตัวเองว่าเป็นคนสบายๆ ไสตล์ผู้ชายบ้านทุ่ง หิ้ววิทยุนอนฟังริมเถียงนา 

“ขอให้ทุกคนการงานรุ่งเรือง สุขภาพแข็งแรง สมหวังในทุกสิ่งที่ปราถนา” เธออวยพรด้วยท่าทางสดใสถึงผู้อ่านทุกคน

“ปีใหม่นี้อยากได้กางเกงยีนส์ไปฝากน้าชายสักตัว”

ธนงศักดิ์ ระยอง ถึงกรุงเทพ สู่สกลนคร 

ธนงศักดิ์เข้ามาทำงานในโรงงานที่ จ.ระยอง ได้ 26 ปีแล้ว และวันนี้กำลังเดินทางกลับบ้านเกิดที่ จ.สกลนคร เพื่อไปเยี่ยมครอบครัว โดยเฉพาะพี่ชายที่อยากทักทาย พูดคุยสารทุกข์สุขดิบ และดื่มสังสรรค์ด้วยเป็นพิเศษ

เขาหวังว่าปีหน้าเขาจะมีร่างกายที่สุขภาพแข็งแรงขึ้น โรคเบาหวานทุเลาลง เช่นเดียวกับอวยพรถึงทุกคนว่า “ขอให้เดินทางปลอดภัยได้กลับไปเจอครอบครัว และใช้เวลาร่วมกันอย่างมีความสุข”

ลุงภา พัทยา สู่กรุงเทพ ถึงสกลนคร 

ชายชราในวัย 64 ปียังดูกำยำภายใต้เสื้อทหารเรือ กองนาวิกโยธิน เขาปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นทหารเก่า แต่นี่คือเสื้อที่หลายชายที่เป็นหทารเรือให้มาใส่ ในวัยใกล้ฝั่ง เขายังคงรับอาชีพเป็นกุลีก่อสร้าง ขึ้นเหนือล่องใต้จากลำพูนถึงมาเลเซีย ไม่เคยย่อท้อต่อความเหนื่อยล้าและยากลำบาก

“อยากกลับไปกินเหล้ากับน้อง” ชายชราพูดแล้วหัวเราะร่วน ในแววตามีความคิดถึงน้องชายคนสุดท้ายที่อายุห่างกันร่วม 20 ปี 

“ไม่ต้องคิดมาก ชีวิตจะมีความสุข ตัวผมเองไม่อยากได้อยากมีอะไรแล้ว เลี้ยงลูกชายมาได้ 3 คนโตเป็นฝั่งเป็นฝากันหมดแล้ว ยายก็เสียแล้ว ไม่อยากได้อะไรแล้ว” ชายชราเผยเคล็ดลับชีวิต ก่อนอวยพรขอให้ทุกคน “ขอให้เจริญรุ่งเรือง ทำมาค้าขึ้น ค้าของขายดี อยากได้อะไรสมพรปาก”

วัยรุ่นกรุงเทพสู่เชียงใหม่

พวกเขาน่าจะเป็นไม่กี่คนในกลุ่มคนหลายร้อย ที่ตัดสินใจออกเดินทางไปเที่ยวใน จ.เชียงใหม่ หนึ่งในนั้นเล่าให้ฟังว่าจะไปเท่ียวในตัวเมือง ก่อนไปนอนเล่นรับอากาศหนาวที่ อ.เชียงดาว แล้วค่อยกลับมาซื้อแคบหมู น้ำพริกหนุ่มฝากคนที่บ้านที่ไม่ได้อยู่เคาท์ดาวน์ด้วย 

“ขอให้สุขภาพแข็งแรง สุขภาพสำคัญที่สุด ร่างกายไม่แข็งแรงก็ทำอะไรก็เหนื่อยไปหมด” หนึ่งในนั้นอวยพรถึงทุกคนอย่างสั้นๆ 

ภาพ: ณปกรณ์ ชื่นตา 

ผู้ช่วยช่างภาพ: ภูมิสิริ ทองทรัพย์