ความสุขไม่มีตัน ของกัปตัน ไทยเวียตเจ็ท |สำเร็ขสุข | EP.144

เริ่มจากการสงสัยว่าทำไมยานพาหนะที่ใหญ่ขนาดนี้ถึงขึ้นมาอยู่บนท้องฟ้าได้ แล้วคิดว่าถ้าวันนึงเราได้เป็นผู้ควบคุมมันก็คงจะดี

 แต่ควาามใฝ่ฝันในวัยเด็กของ กัปตัน อรรฆยา สุโฆสิต กัปตันสายการบิน ไทยเวียตเจ็ท ไม่ใช่สิ่งแรกที่ใจหวัง เพราะในช่วงแรกครอบครัวปลูกฝังให้เราว่าอาชีพหมอก็เป็นตัวเลือกที่ดี "แต่ด้วยสภาพแวดล้อมที่เราเติบโตมาจากครอบครัวของ "ทหารอากาศ" คงจะมีสายเลือดของนักบินมั้ง" กัปตันเล่าด้วยความสุข 

จุดที่ทำให้เส้นทางอาชีพของเราเปลี่ยนจริงๆก็น่าจะเป็นช่วงที่เรียน เตรียมอุดมฯ ก็ได้มีโอกาศไปลองสอบเข้านักเรียนเตรียมทหาร ก็สอยทั้ง 4 เหล่าทัพ แต่สุดท้ายคุณแม่ก็แนะนำว่า "ทหารอากาศไหม?" ซึ่งเราก็เชื่อคุณแม่และทำได้สำเร็จ

แล้วเส้นทางสายอาชีพนักบินก็ยิ่งชัดขึ้นไปตอนที่เราได้รับทุนการศึกษาไปเรียนที่ "กองทัพอากาศของสเปน"

ตอนนั้นรู้สึกว่าเปิดโลกมากๆเพราะโรงเรียนที่เราไปเรียน เราได้คลุกคลีกับเครื่องบินตลอด มีประวัติศาสตร์ของเครื่องบินตั้งแต่เครื่องบินเก่ามาจนถึงเครื่องบินใหม่ให้เราได้สัมผัสอยู่ตลอด และนอกจากนั้นเรายังได้ทดลองบินเครื่องร่อน แล้วเรารู้สึกว่าขณะที่เราอยู่บนท้องฟ้าได้มองท้องฟ้าไกลๆ เสียงเงียบๆ โล่งๆ ทำให้เราได้เห็นทั้งเมฆทั้งน้องฟ้าและพื้นดินจากข้างบน มันเป็นช่วงเวลาที่เราชอบมากเลย ตอนนั้นแหละเราจึงตัดสินใจถ้ากลับไปประเทศไทย "เราอยากจะเป็นนักบิน" 

สุขบนสวรรค์ สานฝันความรักในเครื่องบิน

จากสายทหารทำไมถึงเปลี่ยนมาขับเครื่องบินพาณิชย์ได้?

"ต้องทำความเข้าใจก่อนว่านักบินของทหารไม่ใช่มีแค่นักบินเครื่องบินรบเท่านั้น เครื่อนบินแบบปกติที่เห็นๆกันอยู่ก็มี แล้วผมเลือกเป็นนักบินเครื่องบินลำเลียงเพราะผมชอบทำงานกับคน แล้วช่วงนั้นที่ทาง "ไทยเวียตเจท" ก็ประกาศรับนักบินซึ่งเป็นเครื่องที่ผมบินมาแล้วผมก็เลยไม่ลังเลที่จะเข้ามาคุยกับทาง "ไทยเวียตเจท""

การเตรียมตัวในแต่ละครั้งของการบินเราต้องเตรียมตัวอยย่างไรบ้าง?

"ทุกๆครั้งที่เราขึ้นบินเราต้องเตรียมตัว 200% การขับเครื่องบินมันไม่เหมือนรถที่เมื่อไหร่เหนื่อยเมื่อไหร่เบื่อเราก็แค่จอดข้างทางแล้วพักแต่เครื่องบินมาทำไม่ได้เราต้องออกจากต้นทางแล้วพาทุกคนที่อยู่บนเครื่องบินลำนั้นไปถึงจุดหมายปลายทางให้ได้อย่างปลอดภัย"

ช่วงเวลาแห่งความสุขของนักบินคือตอนไหน?

"ตอนแรกแรกผมเองก็ชื่นชอบการที่ได้อยู่บนฟ้า การที่ได้เห็นก้อนเมฆแปลกไป เห็นท้องฟ้าเปลี่ยนไปในแต่ละประเทศ ได้ไปประเทศใหม่ๆได้เจอสนามบินแปลกๆ แต่พอเราทำงานมาซักระยะหนึ่งเรารู้สึกว่า รอยยิ้มของผู้โดยสารทุกคน ที่ยิ้มให้กับเรามันทำให้เราชุ่มชื่นหัวใจ

 

ช่วงเวลาที่ทุกคนได้ไปท่องเที่ยวมันคือช่วงเวลาแห่งความสุขและนั่นคือหน้าที่ของผมที่เป็นผู้สานต่อความสุขให้กับทุกคน 

"ถึงแม้ว่าบางครั้งเราอาจจะไม่ได้สื่อสารกับผู้โดยสารโดยตรง แต่เราก็จะได้รับการฝากมาบอก เช่น ฝากพนักงานต้อนรับมาบอกว่าไฟลต์นี้บินนิ่มมาก แลนดิ้งได้นิ่มสุดๆ แค่นี้เราก็ดีใจมากๆ แล้วหรือบางครั้งถ้ายิ่งเป็นน้องน้องชาวต่างชาติเค้าจะมีการเขียนจดหมายมาให้กับเราเป็นการบันทึกว่าบินไฟลต์อะไรบินจากที่ไหนแล้วก็ขอบคุณเราที่พาเขามาถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย หรืออย่างเช่นบางไฟลต์ที่มันมีความรู้สึกว่าบินยากมากๆสภาพอากาศแปรปรวนสุดสุดแต่เราสามารถพาผู้โดยสารมาถึงจุดหมายปลายทางได้อย่างปลอดภัยก็จะมีเสียงปรบมือเกิดขึ้นภายในห้องโดยสารถึงแม้เราจะไม่ได้ออกมาเห็นด้วยตาแต่เรารับรู้ได้คือความสุขตรงนี้"

เมื่อผู้โดยสารมีความเชื่อมั่นที่บินกับ "ไทยเวียตเจท" แล้วเราก็ควรทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเพื่อส่งควาามสุขให้กัน และหวังว่าทุกท่านจะกลับมาใช้บริการกับเราในเที่ยวบินถัดไป

 

จากเด็กที่เติบโตในครอบครัวทหารอากาศ เรียนเก่ง และอยากเป็นหมอ สู่การได้รับโอกาส ฝึกฝน จนเติบโตมาพร้อมกับการนั่งอยู่หลังค็อกพิท ความสุขของกัปตัน ที่ไม่เคยมีทางตันกับยานพาหนะลำใหญ่ ได้เติมใจจนไม่อยากห่าง ทั้งสร้างและส่งต่อความสุขให้กับผู้โดยสารตลอดเส้นทางการบิน

ขอขอบคุณความสุขจาก คุณ อรรฆยา สุโฆสิต กัปตันสายการบิน ไทยเวียตเจ็ท

ติดตามความสำเร็จในรูปแบบต่างๆ ของมนุษย์ ที่สร้าง “ความสุข” ได้ในแบบที่ไม่เหมือนใคร.. ทุกวันเสาร์ @SPRiNG