ประเทศไทยมีสุนัขมากกว่า 6,800,000 ตัว เป็นสุนัขมีเจ้าของ 6,050,000 ตัว ที่เหลือกว่า 750,000 ตัว เป็นสุนัขที่ไม่มีเจ้าของ ข้อมูลดังกล่าวเป็นการสำรวจจำนวนประชากรสุนัขของปี 2559 จากสำนักงานปศุสัตว์ทั่วประเทศ แน่นอนว่าจนถึงปัจจุบันจำนวนสุนัขจรจัดมีแนวโน้มที่เพิ่มขึ้น เพราะจากการคาดการณ์พบว่า สุนัขเพศเมีย 1 ตัวมีโอกาสคลอดลูกได้มากถึง 10 ตัวต่อปี หากไม่มีการทำหมัน แต่ละปีจะมีสุนัขจรจัดเพิ่มขึ้นถึง 3,400,000 ตัว

 

แต่สังคมไทยไม่เคยเหือดแห้งน้ำใจที่มีต่อเพื่อน 4 ขา จะเห็นได้จากยังคงมีผู้ใจบุญเวทนาต่อสุนัขจรจัดคอยให้อาหารหวังเพียงต่อชีวิตวันต่อวันของสุนัขจรจัดที่มีชะตากรรมที่น่าสงสาร และยังมีคนใจบุญอีกกลุ่มหนึ่งสละพื้นที่ที่เรียกว่าบ้าน ไว้ให้เป็นคอกสุนัขจรจัดที่ต้องการสถานพักพิง ที่ถูกนำมาทิ้งไว้ เช่นที่บ้านป้ามณี สถานสงเคราะห์สุนัขไร้ที่พึ่ง เรามีโอกาสได้พูดคุยประเด็นต่าง ๆ เกี่ยวกับสุนัขจรจัด และสุนัขที่อยู่ในการดูแล กับ คุณใหม่ วิไลลักษณ์ ผิวสังข์ ผู้ดูแลสุนัขที่บ้านป้ามณี 

จุดเริ่มต้นสถานพักพิงสุนัขบ้านป้ามณี

พี่ใหม่ ลูกสาวป้ามณี เล่าว่า “สถานพักพิงสุนัขแห่งนี้เปิดมาแล้วกว่า 30 ปี โดยเริ่มจากที่ป้ามณีมาเช่าบ้านอยู่ที่นี่ แล้วพบว่าแถวนี้มีสุนัขจรจัดจำนวนมาก ป้ามณีก็สงสารให้ข้าว ให้น้ำกิน สุนัขก็เริ่มเข้ามาอยู่ที่นี่ เลยต้องดูแลไปโดยปริยาย คุณป้ามณีจึงเริ่มสร้างคอกให้สุนัขเหล่านั้นอยู่ พอผู้คนเริ่มเห็น ก็มีคนเอาสุนัขมาทิ้งไว้บริเวณนี้ ทำให้จำนวนสุนัขเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนปัจจุบันที่บ้านป้ามณีมีสุนัขและแมวอยู่มากกว่า 500 ชีวิต”

 

เมื่อถามถึงเหตุผลที่คนทิ้งหมา

“ทุกคนคงมีเหตุผลของตัวเอง หากนำมาปล่อยด้วยความจำเป็น เลี้ยงไม่ได้แล้ว เพราะคนที่เลี้ยงเป็นคนแก่ก็เป็นความจำเป็นที่พอเข้าใจได้ แต่สำหรับคนที่เลี้ยงแล้ว แต่พอเขาโตขึ้นแล้วไม่น่ารักอย่างเคย แล้วก็เอามาปล่อย อันนี้ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เพราะบางทีที่บ้านป้ามณีก็ไม่สามารถรับเคสได้ ก็ยิ่งทำให้เราไม่สบายใจ ลำบากใจ”

 

แบกรับภาระเดือนละเป็นแสน

“ต่อวันค่าอาหารประมาณ 4,000 บาท ก็ตกราว 140,000-150,000 บาท ต่อเดือน และยังมีค่ารักษาพยาบาล เพราะสุนัขที่ถูกนำมาทิ้งส่วนหนึ่งเป็นสุนัขป่วย ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มขึ้น โดยค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ก็ได้มาจากผู้ใจบุญที่บริจาคเข้ามา อีกส่วนหนึ่งก็จากการทำงานของพี่ใหม่เองที่นำมาจุนเจือตรงนี้ หากถามว่าพอไหมตอบเลยว่า ส่วนใหญ่จะไม่พอ ขาดซะมากกว่าเหลือ ยิ่งถ้ามีเคสสุนัขป่วยหนัก ๆ เข้ามาพี่ค่อนข้างเดือดร้อนเลย ”

ขอกันเก่ง เคยอยากเป็นผู้ให้บ้างไหม

“วัน ๆ หนึ่ง พี่รับโทรศัพท์เรื่องขอความช่วยเหลือในการฝากสุนัขที่นี่ เยอะมาก พี่ก็ต้องปฏิเสธ ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากช่วย แต่สถานที่แห่งนี้ไม่สามารถรับได้แล้วด้วยความคับแคบ แออัด หากพี่รับมาแล้ว เลี้ยงเขาไม่ดี พี่ก็ไม่อยากรับเพราะกลัวเขาจะลำบาก”

 

เมื่อเลี้ยงแล้ว ต้องดูแลให้สุด

“ขอฝากกับคนที่อยากจะเลี้ยงสุนัข หรือว่ากำลังเลี้ยงเขาอยู่ ช่วยดูแลเขาให้ถึงที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ นอกเสียจากเราจะไม่ไหวจริง ๆ และคำว่าไหวหรือไม่ไหว เราต้องรู้ศักยภาพตัวเอง และหากใครกำลังคิดอยากจะเลี้ยงสุนัข ให้คิดดี ๆ คิดเยอะ ๆ เพราะการเลี้ยงสุนัขหนึ่งตัวใช้เวลาเป็นสิบ ๆ ปี คิดว่าคนที่เลี้ยงสุนัขทุกคนก็ต้องรัก เพราะไม่เช่นนั้นคงไม่เอามาเลี้ยง แต่บางทีอาจจะรักไม่สุดหรือเปล่า”

 

การทำหมันแก้ปัญหาประชากรหมาอย่างยั่งยืน

“อยากให้หน่วยงานที่มีความเกี่ยวข้องกับสุนัขมาช่วยเกี่ยวกับการทำหมัน และต้องให้ความสำคัญจริงจังกับเรื่องนี้ เพราะสุนัขเขามีชีวิต มีความเจ็บปวด เพียงแต่เขาพูดไม่ได้ หากทุกเขต ทุกท้องที่สุนัขถูกทำหมันหมด จะไม่มีปัญหาสุนัขจรจัดเกิดขึ้นในเมืองไทยอีกเลยค่ะ”

 

สุนัขจรจัดและสังคมไทยทำให้เห็นถึงน้ำใจต่อเพื่อนผู้ซื่อสัตย์อย่างสุนัข แต่ปัญหานี้ควรถูกแก้ที่ต้นเหตุ คือคนเลี้ยงสุนัข ต้องไตร่ตรองให้ดีก่อนเลี้ยง ไม่เอาแต่ใจเห็นแก่ตัวทิ้งขว้างชีวิตหนึ่ง เพราะเราอยากเห็นเมืองไทยดีกว่านี้

 

ติดตามรายการอยากเห็นเมืองไทยดีกว่านี้ ตอนปัญหาหมาจรจัด สะท้อนความเป็นคน ทางเนชั่นช่อง 22 ทุกวันอาทิตย์ เวลา 14.00-14.30 น. รายการที่มีเจตนาถามหาแนวทางการแก้ปัญหาของคนไทยทุกคน