ในมุมมอง “พระมหาสมปอง” พระร่วมม็อบ เหมาะสมหรือไม่ ?

จากสถานการณ์การชุมนุมในช่วงนี้ที่เกิดปรากฏการณ์ต่างๆ อาทิ พระ เณร หลายรูป แสดงจุดยืน

ทางการเมืองอย่างชัดเจน ออมมาร่วมขบวนเคลื่อนไหว บางรูปถึงขั้นขึ้นเวทีปราศรัย อีกทั้งยังได้รับการบัญญัติศัพท์เกี่ยวกับพระ เณร ฯลฯ ในฉบับภาษาม็อบ

ซึ่งในฐานะที่พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต แห่งวัดสร้อยทอง เป็นผู้ที่เข้าใจความเป็นไปของสังคม ที่ผ่านมาได้ให้ข้อคิด เสนอแนะ อย่างไม่ยึดติดกับหลักการ แต่ยืดหยุ่น สอดคล้องกับสถานการณ์ความเป็นจริง สปริงนิวส์จึงนมัสการขอสัมภาษณ์ เพื่อถามไถ่ถึงข้อสงสัยและข้อข้องใจต่างๆ

สปริงนิวส์ : จากการที่มีศัพท์ม็อบเรียกพระว่า “แครอท” พระอาจารย์ รู้สึกอย่างไรครับ ?

พระมหาสมปอง : พระก็คือพระ สงฆ์ก็คือสงฆ์ ขอถามโยมตรงๆ ทำไมเรียกแครอท ดีนะ พระยังแครอท เณรนี่เบบี้แครอท พระเณรคุยกันแล้ว รับได้ รู้สึกใกล้ชิดกับเยาวชนมากขึ้น เราส้มๆ เหมือนแครอท

สงสารแต่แม่ชี นี่หัวไชเท้าเลยนะ พูดอย่างนี้ บรอกโคลีอยู่แถวนี้หรือเปล่า เดี๋ยวโอยั๊วะก็มา เดี๋ยวโรมานอฟมา เดี๋ยวรถขายลูกชิ้นปิ้งมา

ในมุมมองของอาตมานะ มันก็เป็นความน่ารักอะไรบางอย่าง อ๋อ นี่เราแครอทเหรอ อาตมาสายบรรยาย ก็จะเอาไปแซว แซวทุกงานนะ อ๋อ เป็นแครอทเหรอเนี่ย ในฐานะแครอท ก็ว่ากันไป

จริงๆ พระเณรเราไม่ได้ซีเรียสหรอกครับ จะเรียกอะไร เราเคยเจอศัพท์ที่รุนแรงกว่านี้ ในคนยุคก่อนที่เรียกเราว่า กาฝากสังคม ได้ยินมาตั้งแต่เป็นเณรแล้ว ตอนนั้นยังไม่เข้าใจ เหมือนเราบิณฑบาตนี่แหละ เราขอข้าวเขา ถ้าภาษาวัยรุ่น ตะเตือนไตไหม สะเทือนใจไหม สะเทือนใจฮะ

เราเจอคำแบบเสือเหลือง อะไรอย่างนี้ พวกนกขมิ้น พวกดงขมิ้น จริงๆ พระเณรเราเองแหละ ตั้งฉายาตัวเอง ดงขมิ้น แต่เสือเหลือง ไม่น่าจะใช่เราตั้งนะ ก็มีคำศัพท์เรียกเราอะไรต่างๆ ที่ความหมายไม่ค่อยดีนัก หรือขำๆ

อย่างดงขมิ้น ความหมายน่าจะพอใช้ได้อยู่ เสือเหลืองอาจจะหมิ่นเหม่นิดนึง จะภูมิใจ หรือจะไม่ภูมิใจดี แต่กาฝากสังคม อันนี้ไม่ต้องเดา เป็นอะไรที่สะเทือนใจ

สำหรับอาตมาเอง ส่วนตัวอาตมา อาตมามองว่าน่ารัก พระเถระบางรูปอาจจะบอกว่า มาเรียกเราอย่างนี้ได้ไง เราไม่ได้เป็นแครอท เราเป็นมันสำปะหลัง (ฮา) อะไรก็แล้วแต่ อาตมาเชื่อว่าทุกท่านเคยผ่านการถูกว่า เป็นกาฝากสังคม เสือเหลือง ดงขมิ้น เราผ่านตรงนั้นมา ฉะนั้น แครอท เบบี้แครอท หัวไชเท้า เรารู้สึกธรรมดามากๆ

ถ้ามุมอาตมารู้สึกว่า น่ารักดี แต่ว่า ก็ไม่ต้องไปเรียกพระทุกรูป โดยเฉพาะพระเถระ ให้ท่านได้อยู่ของท่าน

สปริงนิวส์ : ในมุมมองของพระอาจารย์ พระร่วมม็อบ เหมาะสมหรือไม่ครับ ?

พระมหาสมปอง : ประเด็นเรื่องความเหมาะสม ไม่เหมาะสม ที่คุณโยมถาม รู้สึกว่า ภาพลักษณ์ของพระต้องสงบ อีกรูปหนึ่งของวัดสร้อยทอง ก็น่าจะรู้จักอยู่ ท่านไพรวัลย์ (พระมหาไพรวัลย์ วรวณฺโณ) ท่านจะใช้คำค่อนข้างแรงนิดนึง แต่ท่านพูดนิ่มๆ นะ ท่านบอกว่า พระเราจะชินในการที่เชื่องๆ เชื่องนี่แมวเลยนะฮะ นี่พูดเพราะแล้วนะฮะ แล้วก็ให้เขาสนตะพาย โห เนี่ย ควายเลยนะ

แต่ท่านไม่ได้พูดอย่างนั้นนะ แต่เราฟังแล้วพอรู้ว่า หมายถึงอย่างนั้น ก็นั่งนึกนะ เวลาพระรุ่นน้อง หรือใครเขาพูดอย่างนี้ เราก็ฟังกันมากขึ้น เออ เราก็เชื่องแหละเนอะ เราก็... ไม่ถึงขั้นให้สนตะพายนะ เราคิดว่าอย่างนั้น

ถามว่าผิดไหม ก็คงจะผิดใจกับคนที่ชอบพระเณรที่สำรวม อย่างอาตมาเป็นพระที่บรรยายสนุกสนาน

คนที่ชอบสงบเงียบ ก็จะไม่ค่อยชอบ เราก็อยากให้เขาชอบแหละนะ เราก็จะประมาณนี้ แต่อาจจะลดลงได้บ้าง แต่คงไม่ถึงขั้นทิ้งความเป็นสไตล์เราไป

ฉะนั้นคนที่ไม่ชอบ พระเณรที่พูดแบบนี้ ก็จะไม่ชอบ เพราะออกไปข้างนอก เราจะเจอ 3 คนนี้ คนชอบจะชม คนชังจะแช่ง คนไม่รู้สึกอะไร ก็เฉยๆ

มันก็อยู่ที่ว่าถามใคร ถามกลุ่มไหน ชอบไม่ชอบ ผิดไม่ผิด ถ้าอาตมาฟันธงเนี่ย ถ้าไม่ได้มีอะไรที่ละเมิดวินัย เกินขอบเขตกฎหมาย เช่น ใช้ถ้อยคำรุนแรงเกินไป เพราะกฎหมายเขาจะมีอยู่ คำด่าคำว่า คำดูถูกดูหมิ่นเนี่ย ปรับเท่าไหร่ ยังไง ถ้ามันไม่ได้เกินขอบข่าย ก็ไม่ผิดอะไร

แต่ถ้ามันเกินนี่ ผิดกฎหมาย เกินขอบข่ายกฎหมาย เกินขอบเขตศีลธรรม วินัย มันก็ต้องผิดอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าท่านจะฉลาดพอ ท่านมีสติพอ อารมณ์ไม่เคลิ้ม เฮ เฮ อย่างเราไปบรรยาย บางทีมันมีคึกคะนอง สนุกแล้วมันเลยไป แต่เราก็ยังขอโทษ ขออภัยกันได้ แต่ถ้ามันเลยขอบเขตกฎหมาย วินัยเนี่ย อันนี้ก็ว่ากันไป ก็จะผิด แต่ถ้าไม่เลยขอบเขต ไม่เลยวินัย ไม่เลยขอบข่ายอะไรต่างๆ ที่มี อาตมาว่า ก็ไม่ผิด

เป็นความกล้าหาญทางความคิดด้วยซ้ำ รุ่นอาตมาไม่กล้าหาญพอ รุ่นใหญ่กว่าอาตมา รุ่นน้องนิดๆ อาจจะไม่กล้าหาญพอ รุ่นที่กล้าก็ถือว่า กล้า ก็ขอให้ฉลาดพอที่จะอยู่ในขอบเขตกฎหมาย ขอบเขตของธรรมวินัย ท่านก็จะไม่ต้องมาดราม่า หรือรันทดกันว่า อุตส่าห์เรียกร้องความเป็นธรรมแล้ว ทำไมโดนแบบนี้ ก็ต้องฉลาดในตรงนั้นด้วย ส่วนตัวอาตมาก็ขอชื่นชมที่กล้าแสดงออก แต่ก็อย่าให้เกินขอบเขต ขอบข่าย

สปริงนิวส์ : สถานการณ์การเมือง ที่คุกรุ่นในเวลานี้ ถึงที่สุดแล้ว พระอาจารย์คิดว่า จะลงเอยอย่างไร ?

พระมหาสมปอง : ชีวิตนี่เหมือนละคร พสกนิกรเราท่านเกิดมา ต่างร่ายรำทำทีท่า ไปตามลีลาของบทละคร

บางครั้งก็เหงา บางคราวก็ทุกข์ หัวอกสะท้อน มีร้าง มีรัก มีจากมีจร พอจบละคร ก็ต้องจากกัน

แต่เราจะให้จบแฮปปี้เอนดิ้ง จบด้วยความเข้าใจ จบแบบจับมือกัน เราสามารถที่จะกำหนดได้ สีมัคคา สามัคคี รักกัน รักกัน แล้วก็ฟัง ฟังคือได้ยิน เข้าใจ แล้วก็นำไปปฏิบัติ แล้วทำให้ทุกอย่างเจริญรุ่งเรือง ก้าวหน้า มีความสุขไปด้วยกัน

สปริงนิวส์ : สุดท้ายนี้ สิ่งที่พระอาจารย์ต้องการจะฝากถึงญาติโยม

พระมหาสมปอง : สำหรับความรุนแรง ก็เป็นหน้าที่พระนะ ท่านก็อย่าดราม่าหรืออย่าว่าอาตมานะ ถ้าจะมีความรุนแรง ความไม่เข้าใจกัน การไม่รับฟังการอะไรต่างๆ

ถ้าจะมีความรุนแรง ความไม่เข้าใจกัน ทั้งใหญ่ ทั้งเล็ก ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งผู้มีอำนาจ หรือผู้อยู่ใต้อำนาจ อะไรก็แล้วแต่ ที่อยากจะมีความเสมอภาค เท่าเทียมอะไรก็ตาม ก็สามารถจะบอกความต้องการของตัวเองได้โดยสันติวิธี

แต่อย่าใช้ความรุนแรง ถ้าใครจะใช้ความรุนแรง อาตมาก็ขอบิณฑบาต นะคุณโยมนะ เจริญพร